De dag waarop dit jaar de Sociale Markt in Best wordt
gehouden, en waarop ook de derde versie van WereldLichtjesDag in Best zich presenteert, blijkt een mooie,
zonnige dag. Na de bakken met regen van de afgelopen week, trekt de Dulfkesmert
en daaraan gekoppeld de Sociale Markt, vele bezoekers. Mensen komen spontaan naar de kraam toe: "Wereldlichtjesdag,
ja, dat kennen we wel" en dan volgt er een heel verhaal. Fijn, dat er
steeds meer bekendheid komt en dat je steeds minder hoeft uit te leggen dat we met
WereldLichtjesDag kaarsen aansteken voor de overleden kinderen en hun namen
weer noemen.
De kracht van een mooi ritueel heeft zich trouwens weer bewezen. Aan de kraam is het mogelijk de naam van een geliefde die gemist wordt in het zand te schrijven. Die naam vervaagt, blijft achter. Daarnaast mag diezelfde naam ook op een steen worden geschreven; die steen mogen mensen meenemen. Wanneer ik mensen uitnodig aan dit ritueel mee te doen, roept dit heel verschillende reacties en emoties op. Ik zie ontroering bij degenen die vol overgave deelnemen aan het ritueel. Ik zie dankbaarheid dat dit ritueel hen zomaar om niet aangeboden wordt en ik bespeur de twijfel bij hen die "hier nog niet aan toe zijn". Wat de reactie ook is, ieder is door dit ritueel geraakt. Het stemt me dankbaar dat ik er op deze manier voor een ander mag zijn.
‘Er zijn’, dat is ook
het thema van de WereldLichtjesDag viering op 13 december a.s. in de
protestantse kerk. In het noemen van de namen en het branden van de kaarsen
mogen de kinderen weer even bij ons zijn. Het gemis wordt benoemd en mag
er zijn; in troostende woorden en handelingen zijn we er voor elkaar. Van harte
welkom!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten